من از روزهایی حرف می زنم ، که اگرچه آمده اند و رفته اند اما با من بسیار نشسته اند..
یکی باشه بدون اینکه براش حرف بزنی تورو بفهمه.. یکی باشه که خیلی زیاد دوستت داشته باشه که حتی توی سخت ترین شرایط تنهات نزاره.. یکی باشه که وقتی از همه ی دنیات براش با جون و دل وقت میزاری تکیه گاهت باشه و بتونی بهش تکیه کنی توی روزهای ابری و سخت..

یکی باید باشه که بیشتر از خودت هواتو داشته باشه...

 

پ.ن: وقت اذونه.. خدایا هیچ دلی غم نبینه..

+ تاريخ ۱۳۹۶/۰۶/۲۶ساعت نويسنده خزان |